Πολλές φορές, μετά από λίγους μήνες «συνεργασίας» ή «μαθητείας», ο νεαρός συνάδελφος αποχωρεί ξαφνικά, δημιουργεί δικό του ιατρείο και – σε κάποιες περιπτώσεις – μεταφέρει ασθενείς του ιατρείου στο οποίο εκπαιδεύτηκε. Χωρίς άδεια. Χωρίς διάλογο. Και κυρίως, χωρίς σεβασμό στον επαγγελματικό δεσμό που είχε δημιουργηθεί με τον συνάδελφο που τον εμπιστεύτηκε.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι απλώς ηθικά επιλήψιμο – είναι ξεκάθαρη παραβίαση του Κώδικα Οδοντιατρικής Δεοντολογίας, όπως ορίζεται στο Άρθρο 15 και 16 του Π.Δ. 39/2009 (ΦΕΚ 55/Α/1-4-2009). Το άρθρο αυτό αναφέρεται στις σχέσεις μεταξύ συναδέλφων, προτάσσοντας τον αμοιβαίο σεβασμό, την ευπρέπεια και τη δίκαιη συμπεριφορά ως βασικές αρχές. Η εκμετάλλευση μιας επαγγελματικής σχέσης για προσωπικό όφελος – εις βάρος του ιατρείου που παρείχε ευκαιρίες και γνώση – είναι ενάντια στην ηθική, αλλά και στο νομικό πλαίσιο που διέπει το οδοντιατρικό επάγγελμα στη χώρα μας.