Τα κοινωνικά στερεότυπα παραμένουν ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τις γυναίκες στην επαγγελματική ανέλιξη και τη διεκδίκηση ηγετικών ρόλων. Η ηγεσία εξακολουθεί να ταυτίζεται με ανδρικά χαρακτηριστικά, όπως η αποφασιστικότητα, η αυτοπεποίθηση και η επιβολή, ενώ οι γυναίκες αναμένεται να επιδεικνύουν πιο ήπιες, υποστηρικτικές και συναισθηματικές προσεγγίσεις (Eagly & Carli, 2007). Αυτό συχνά δημιουργεί το παράδοξο των «δύο μέτρων και δύο σταθμών», όπου οι γυναίκες που επιδεικνύουν ισχυρά ηγετικά χαρακτηριστικά θεωρούνται λιγότερο συμπαθείς ή αυταρχικές, ενώ όσες ακολουθούν πιο συνεργατικές προσεγγίσεις αντιμετωπίζονται ως λιγότερο ικανές (Rudman & Glick, 2001). Επιπλέον, οι κοινωνικές προσδοκίες και οι πολιτισμικές νόρμες επιδρούν στις αντιλήψεις των γυναικών για τον επαγγελματικό τους ρόλο. Με αυτήν την έννοια, σε πολλούς επαγγελματικούς χώρους, συμπεριλαμβανομένης της οδοντιατρικής, οι γυναίκες ενδέχεται να αισθάνονται πίεση να αποδείξουν την αξία τους περισσότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους, λόγω της προϋπάρχουσας προκατάληψης ότι η ηγεσία απαιτεί «ανδρικά» χαρακτηριστικά (Koenig et al., 2011). Παράλληλα, η υποεκπροσώπηση των γυναικών σε θέσεις εξουσίας και επιρροής δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, καθώς η έλλειψη γυναικείων προτύπων καθιστά δυσκολότερη τη μετάβαση περισσότερων γυναικών σε ηγετικούς ρόλους (Schein, 2001). Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα εμπόδια, απαιτούνται στρατηγικές αλλαγές στον τρόπο που προσεγγίζεται η ηγεσία στον οδοντιατρικό χώρο. Η εφαρμογή πολιτικών που ενισχύουν τη γυναικεία εκπροσώπηση, η προώθηση θετικών προτύπων και η αύξηση της ευαισθητοποίησης για την αξία της ποικιλομορφίας στην ηγεσία αποτελούν κρίσιμα βήματα για τη δημιουργία ενός πιο ισότιμου επαγγελματικού περιβάλλοντος.